Amigdalina jest związkiem chemicznym, który występuje m.in. w pestkach moreli, wiśni oraz śliwek. Bardzo często określa się ją mianem witaminy B17. Przypisuje się jej właściwości leczące choroby nowotworowe. Z drugiej zaś strony podkreśla się jej działanie toksyczne na ustrój. Jaka jest więc prawda? Czy suplementacja preparatami amigdaliny jest uzasadniona i bezpieczna?
Amigdalina – właściwości
Amygdalina jest naturalnie występującym organicznym związkiem, należącym do glikozydów cyjanogennych. Odpowiada za charakterystyczny cierpki smak pestek wielu owoców, który jest wyraźnie wyczuwalny po rozgryzieniu pestki. Często określa się ją potocznie mianem witaminy B17, choć w rzeczywistości witaminą nie jest (niegdyś uważano, że występowanie nowotworów jest wynikiem niedoboru witamin, jedną z nich miała być właśnie amigdalina, a konkretnie jej mniej toksyczna pochodna – letril).
Witamina B17 obecna jest m.in. w gorzkich migdałach, które w starożytności wykorzystywano w leczeniu gorączki, bólów głowy oraz jako środek działający moczopędnie. Od dłuższego też czasu podkreśla się jej rolę jako środka pozytywnie wpływającego na zdrowie, głównie w kontekście leczenia nowotworów. Zdania w tym temacie są jednak bardzo podzielone, podobnie jak wyniki badań naukowych.
Amigdalina – działanie
Działanie amygdaliny było do tej pory przedmiotem licznych prób badawczych. Wykazano, że związek ten po spożyciu metabolizowany jest do cyjanowodoru, glukozy oraz aldehydu benzoesowego. Naukowców w szczególności zainteresowało potencjalne działanie amigdaliny na nowotwory. Co ciekawe, odpowiada za nie najprawdopodobniej cyjanowodór, który jednocześnie jest związkiem wykazującym w większych dawkach działanie toksyczne.
Jak dokładnie miałaby działać amygdalina na raka, tak naprawdę nie wiadomo. Choć wiele osób z diagnozą nowotworu na własną rękę się nią posiłkuje, lekarze pozostają wobec tych działań sceptyczni. Brak szczegółowych badań i wysokie ryzyko zatrucia nie pozwoliły jak dotąd postrzegać amigdaliny w kategoriach leku na raka.
Jedna z postulowanych teorii zakłada, że komórki nowotworowe mogą przekształcać amigdalinę w cyjanowodór, który z kolei powoduje ich rozkład. Kilka badań laboratoryjnych wykazało, że witamina B17 może zmniejszać występowanie guzów, wskutek tłumienia genów odpowiedzialnych za ich rozprzestrzenianie. Nie ma jednak dowodów na to, że prowadzone na komórkach lub modelu zwierzęcym próby mają jakiekolwiek przełożenie na organizm ludzki.
Inna potencjalne działania amigdaliny
Według niektórych doniesień naukowych, amigdalina może łagodzić ból i zwiększać odporność. Kilka badań na zwierzętach wykazało, że związek ten redukuje dolegliwości bólowe spowodowane stanami zapalnymi (m.in. zapalenie stawów). Brak jednak dowodów klinicznych w tym zakresie. W jednym z badań wykazano, że spożywanie pestek moreli obniżało u badanych osób podwyższone ciśnienie krwi.
Amigdalina – dawkowanie
Choć witamina B17 nie jest związkiem oficjalnie rekomendowanym w celach leczniczych, na rynku dostępne są preparaty amigdaliny w postaci suplementów diety. Jeśli decydujemy się po nie sięgać, należy ściśle przestrzegać wskazanego dawkowania, zaleconego przez producenta. Przyjmowanie ich w zbyt dużych ilościach grozi poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Śmiertelna dawka cyjanowodoru wynosi 1 mg/kg masy ciała.
Literatura podaje, że niektóre witaminy, jak np. witamina B12 mogą przy jednoczesnym stosowaniu zwiększać ryzyko wystąpienia zatrucia.
Amigdalina – gdzie występuje?
Występowanie amigdaliny jest ograniczone przede wszystkim do pestek owoców, należących do rodziny Różowatych (łac. Rosaceae). Są to:
- Morele;
- Jabłka;
- Śliwki;
- Wiśnie;
- Czereśnie;
- Brzoskwinie;
- Nektaryny;
- Gruszki.
Amigdalina w migdałach gorzkich występuje w największych ilościach, nawet do 50 g/kg. Dla przykładu nasiona owoców jabłoni domowej mają jej zaledwie do 4g/kg .
Amigdalina – fakty i mity
Fakty i mity na temat amigdaliny to częsty temat pomiędzy zwolennikami i przeciwnikami jej stosowania. Przyjrzyjmy się zatem bliżej najpopularniejszym informacjom, na jakie można natknąć się w temacie amigdaliny:
MITY:
- „Amigdalina w ustroju działa wyłącznie na komórki nowotworowe, ponieważ zawierają one enzym amigdalinazę, która rozkłada ten związek i uwalnia cyjanowodór.” Brak dobrej jakości badań, które potwierdzałyby te teorię. Co więcej, wykazano, że nie wszystkie komórki rakowe zasobne są w enzym rozkładający amigdalinę.
FAKTY:
- „Ani WHO, ani FDA, ani Europejska Agencja ds. Leków nie rekomendują leczenia nowotworów amigdaliną”. To prawda, w obliczu braku badań stosowanie tego rodzaju terapii nie jest dopuszczone, a w wielu krajach wręcz zabronione. Podkreśla się, że doniesienia sugerujące potencjalną skuteczność antynowotworową „witaminy B17” to wyłącznie badania prowadzone na komórkach lub zwierzętach. Poza tym bardzo często obarczone były błędami z zakresu metodyki.
Z całą stanowczością należy podkreślić, że leczenie choroby nowotworowej przy użyciu minerałów, witamin, ziół lub suplementów diety w żadnym wypadku nie może zastępować leczenia konwencjonalnego, o potwierdzonej skuteczności terapeutycznej. Niestety w obecnych czasach notuje się coraz więcej zgonów z powodu nieodpowiedzialnego podejścia do leczenia raka niepotwierdzonymi naukowo metodami.
Bibliografia:
- http://www.czytelniamedyczna.pl/5819,aktywnosc-przeciwnowotworowa-amigdaliny.html (data wejścia: 02.11.2022).
- https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD005476.pub4/full (data wejścia: 02.11.2022).
- https://www.jstage.jst.go.jp/article/bpb/31/8/31_8_1559/_pdf (data wejścia: 02.11.2022).
- Hanna’a Salman YassReduction of Blood Pressure by Using Apricot Seeds and Vitamin C Journal of Al-Ma'moon College2011; 17: 165-170.
