Ropień to skupisko ropy wyraźnie odgraniczone od pozostałych tkanek. Daje silne dolegliwości bólowe i ma tendencje do osiągania dużych rozmiarów. Może pojawić się zarówno na skórze, jak i wewnątrz organizmu. Każdy ropień powinien być usunięty, by nie dopuścić do zakażenia okolicznych tkanek lub krwi. Co to jest ropień i kiedy może powstać?
Co to jest ropień?
Ropień to zakażenie, które powstaje na skutek rozwoju gronkowców, bakterii beztlenowych lub grzybów. Zakażenie jest dobrze odgraniczone i przyjmuje postać podobną do pryszcza w przypadku zakażeń skórnych i podskórnych. W przypadku ropni zlokalizowanych wewnątrz organizmu zmiana w badaniach diagnostycznych może przypominać torbiel.
Objawy ropnia różnią się od siebie w zależności od tego, gdzie zlokalizowane jest ognisko zapalne. Podskórne zmiany są silnie zaczerwienione. Skóra jest obrzęknięta, bolesna w dotyku. Ropień powiększa się aż do czasu, gdy pęknie. Wtedy ropna, obfita treść wylewa się na zewnątrz i ból stopniowo ustępuje. Oczyszczanie ropnia powinno przebiegać z zachowaniem wszelkich zasad higieny, by nie dopuścić do nadkażenia zdrowych tkanek i pojawienia się dużej blizny. Ostrożność jest ważna, zwłaszcza gdy pacjent cierpi na ropień zęba.
Jeśli ropień pojawia się wewnątrz organizmu, konieczne jest jego chirurgiczne usunięcie i wdrożenie antybiotykoterapii. Objawy ropni tego typu często wiążą się z silnym bólem i koniecznością przeprowadzenia interwencji chirurgicznej. Niekiedy ropnie powstają z powodu obecności ciała obcego, które zaburza odporność organizmu. W takim przypadku konieczne jest usunięcie ropy wraz z ciałem obcym.
Ropień — objawy
Objawy ropnia to przede wszystkim bolesne uwypuklenie pod skórą. Jest czerwone, a nacisk na grudkę powoduje nasilenie bólu. Podczas ucisku wyczuwalne jest przesuwane się ropy. Im większy ropień, tym silniejszy ból. Ból znika, dopiero gdy cała ropa wypłynie na zewnątrz, a ranka zacznie się goić i wysychać. Ropień podskórny może wymagać nacięcia w szpitalu i usunięcia ropy przez personel medyczny.
Ropień okołoodbytniczy boli najsilniej w czasie defekacji oraz w trakcie siedzenia. Dodatkowo ropień odbytu utrudnia wydalanie, prowadząc do zaparć. Objawy ropnia odbytu poszerzają się też o krwawienie, jeśli dojdzie do ich pęknięcia i uszkodzenia skóry. Ropień jelita w przypadku choroby Leśniewskiego-Crohna może z kolei dać obawy w postaci krwawienia i silnego bólu brzucha.
Ropień na dziąśle pojawia się jako następstwo zaawansowanej próchnicy. Jego obecność zwykle świadczy o tym, że próchnica zajęła korzenie zęba i konieczne jest przeprowadzenie leczenia endodontycznego. Ropień powoduje silny ból zęba, który promieniuje aż do ucha i szyi. Ropień mózgu jest bardzo niebezpieczny. Jego pęknięcie może doprowadzić do zagrożenia życia i trwałego uszczerbku na zdrowiu — zdrowie pacjenta ratuje jedynie szybka interwencja lekarza. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy ropniowi towarzyszy wysoka gorączka z dreszczami i postępującymi zaburzeniami świadomości.
Ropień — przyczyny
Ropień podskórny na ciele lub twarzy powstaje na skutek nadkażenia bakteryjnego. Pojawia się często u osób, które stosują dietę ubogą w witaminy i minerały lub cierpią na trądzik różowaty. Może występować także u nastolatków z trądzikiem młodzieńczym. Objawy ropnia jelita grubego są natomiast związane z bakteryjnym zakażeniem krwi, przemieszczania się bakterii razem z limfą lub poważnego urazu. Przyczyny ropnia w piersiach leżą zwykle w urazach, nadmiernym ściskaniu piersi przez źle dobrany biustonosz lub stanie zapalnym wywołanym przez zatkane kanaliki mleczne w okresie laktacji. Ropień dziąsła i ropień okołozębowy powstają, gdy pacjent ma rozległą próchnicę. Przyczyny ropni zęba zwalczają antybiotyk oraz leczenie zachowawcze.
Ropień kręgosłupa zwykle jest związany z urazem. Powstaje po wypadku lub poważnym przeciążeniu, gdy osłabiony organizm nie potrafi utrzymać równowagi flory bakteryjnej. Niebezpieczne bakterie szybko się namnażają i atakują kręgi oraz przestrzenie międzykręgowe kręgosłupa.
Ropień — leczenie
Domowe leczenie ropnia jest możliwe w przypadku zmian podskórnych. Ropień skóry na twarzy lub ciele można oczyścić i zdezynfekować bez pomocy lekarza. Ważne jest przy tym dbanie o sterylność i pielęgnowanie rany, by ograniczyć ryzyko powstania głębokiej blizny. Powinno się odstąpić od leczenia ropnia na własną rękę, gdy towarzyszą mu dreszcze i wysoka gorączka.
Leczenie ropnia dziąsła powinno uwzględniać antybiotyk. Ropień dziąsła bez antybiotykoterapii nie zniknie, podobnie jak ropień jelita grubego. Leczenie ropnia odbytu i ropnia zęba bez penicyliny lub innej substancji o tym samym działaniu wiąże się z ryzykiem wystąpienia sepsy. Powikłania ropnia zęba to również zapalenie okostnej.
Ropień leczenie domowe
Leczenie domowe ropnia okołoodbytniczego obejmuje przede wszystkim zaopatrzenie rany i dbałość o higienę. Po usunięciu ropnia na pośladku powinno się codziennie oczyszczać ranę i zmieniać opatrunki, by zapobiec ponownemu zakażeniu skóry. Leczenie domowe ropnia odbytu należy przerwać i zgłosić się do lekarza, gdy ropień ponownie wypełnia się białym lub żółtym płynem bądź gdy ból się nasila.
Leczenie ropnia skóry na twarzy w domu powinno obejmować stosowanie maści z substancjami przeciwbakteryjnymi i bogatymi w witaminy. Dzięki nim odbudowuje się naturalną barierę ochronną skóry i przywraca się jej równowagę mikrobiologiczną. Maści odpowiednie do stosowania na ropień są dostępne w aptekach bez recepty oraz na receptę w zależności od dokładnego składu preparatu.
